Το ξύπνημα του θεραπευτή

-->

 
-->

Η αγάπη και η έλξη των ανθρώπων για τα ορυκτά και τους λίθους ξεκίνησε απο την εξωτερική λάμψη και ομορφιά τους, τα ζωηρά χρώματα τους και τον πλούτο των μορφών τους. Στην πορεία της ανθρωπότητας ωστόσο, οι λίθοι απέκτησαν ισχυρή θέση στην συνείδηση μας καθώς οι δυνατότητες τους και οι «χρήσεις» τους ολοένα και αποκαλύπτονταν. Οι κρύσταλλοι χρησιμοποιήθηκαν σαν φυλαχτά, γιατρικά, γούρια, προστάτες, θεραπευτές, δάσκαλοι στις μυήσεις των Σαμάνων, σαν φίλοι και συνοδοιπόροι δίπλα σε αυτούς που αφουγκράζονταν και σέβονταν την Φύση και την Γη, την ενέργεια και το Θείο. Οι άνθρωποι αυτοί ένιωθαν ότι οι κρύσταλλοι άκουγαν και ένιωθαν τον πόνο, την επιθυμία, τις σκέψεις, και για αυτό
μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στην θεραπεία κάθε δυσαρμονίας, σε όποιο επίπεδο και αν αυτη παρουσιαζόταν. Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι κάπως διαφορετική. Τα ορυκτά αλλά και κάθε άλλο μέσο θεραπείας (βότανα, λουλούδια) δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη της δικής μας της θεραπείας...Αυτό ειναι κάτι που κάνει ο δικός μας εσωτερικός θεραπευτής, ο οποίος είναι το σημαντικότερο και αρτιότερο θεραπευτικό εργαλείο που θα μπορούσε να έχει ο άνθρωπος κοντά του! Και το καλό είναι οτι είναι μαζί μας 24 ώρες το 24ωρο, δίνοντας μας μηνύματα και ενδείξεις για την φυσική αλλά και την πνευματική και ψυχολογική μας κατάσταση.  Η δυσκολία είναι οτι ο σημερινός άνθρωπος είναι αποκομμένος απο αυτόν τον θεραπευτή, είτε γιατί δεν έχει χρόνο να τον αφουγκραστεί, είτε γιατι δεν τον εμπιστεύεται, είτε γιατί δεν αναγνωρίζει την ύπαρξη του. Σε αυτό το σημείο έρχονται τα ορυκτά να γεφυρώσουν αυτή την αποξένωση και να ενδυναμώσουν την πίστη στον εαυτό μας, βοηθώντας μας να απαλλαγούμε απο τα περιοριστικά πιστεύω μας, τις άκαμπτες πεποιθήσεις μας και τους φόβους που κρύβουμε βαθιά μέσα μας και που με μεγάλη επιμονή διατηρούμε ζωντανούς. Η λέξη κλειδί ωστόσο για την θεραπεία ειναι η πρόθεση. Οι κρύσταλλοι θα λάβουν την σπίθα της ψυχής μας και με το «πάμε» που θα δώσει σαν εντολή, θα προσφέρουν απλόχερα τις θεραπευτικές τους ιδιότητες μέσω του χρώματος, του φωτός, της ενέργειας και των φυσικών στοιχείων που περιέχουν. Εμείς είμαστε ο κινητήριος μοχλός προκειμένου να υπάρξει θεραπεία, εμείς είμαστε τα κανάλια που θα δεχτούν την αλλαγή και την απελευθέρωση. Οι κρύσταλλοι δεν βιώνουν φόβο, μίσος, θλίψη και απογοήτευση, τα απορροφούν απο εμάς ειδικά όταν δεν θελουμε να βιώσουμε τίποτα διαφορετικο στην ζωή μας. Η πρόθεση μας να ζήσουμε και να βιώσουμε το φως ειναι αυτή που καλεί το φως! Ας το δούμε και στην καθημερινότητα μας. Όταν πεινάμε, αυτή η δύναμη μας οδηγεί στην σκέψη και την πρόθεση να φάμε προκειμένου να κορέσουμε την πείνα μας και να επέλθει ισορροπία στο σύστημα μας. Αν δεν φάμε και αντισταθούμε σε αυτή μας την αίσθηση σίγουρα όλη μέρα θα έχουμε πόνους στο στομάχι, θα κουραστούμε απο ένα σημείο και μετά και θα επέλθει εξάντληση και ένα σωρό άλλα ιδιαίτερα ενοχλητικά συμπτώματα. Στην θεραπεία ισχύει ακριβώς η ίδια αρχή. Όλοι γνωρίζουμε οτι σε κάποια μας κομμάτια χρειαζόμαστε αλλαγή και εσωτερικό εξαγνισμό. Εάν ακούσουμε αυτή μας την ανάγκη, και με την πρόθεση να θεραπευτούμε, τότε θα βρούμε τους τρόπους και την δύναμη να επιτύχουμε, ο καθένας με τον δικό του ρυθμό. Εαν αποφασίσουμε να αντισταθούμε στις ενδείξεις και την διάνοια του εσωτερικού μας θεραπευτή μπορεί προσωρινά να θεωρήσαμε οτι τον αποφύγαμε, η ανισσοροπίες όμως υπάρχουν και μας ακολουθούν. Τότε βιώνουμε μια εσωτερική συγκρουση στην οποία ο μόνος χαμένος είμαστε εμείς οι ίδιοι. Ας σταματήσουμε να ταλαιπωρούμε το σώμα μας, το πνευμα μας και το Εαυτό μας. Μπορούμε κάθε στιγμή να αναλάβουμε την ευθύνη να είμαστε άνθρωποι ζωντανοί και υπαρκτοί πάνω σε αυτό τον πλανήτη, να μάθουμε να ζούμε με ουσία. Δεν είμαστε μόνοι σε αυτό το προσωπικό ταξίδι, και χρειάζεται να σταματήσουμε να βιώνουμε μια αποκοπή από όλους και απο όλα. Η πρόθεση είναι η αρχή και μέσα στους βοηθούς και συνταξιδευτές μας είναι και οι κρύσταλλοι, που με την ενέργεια τους θα μας ενισχύσουν στο να κάνουμε την σπίθα την ψυχή μας φωτιά που θα καυτηριάσει τις πληγές και θα επουλωθούν τα τραύματα. Βέβαια ο καυτηριασμός πονάει, αλλά όταν η πληγή κλείσει και νέα κύτταρα αναπτυχθούν, τότε η ομορφιά της υγείας(σε όλα τα επίπεδα) που θα εκπέμπουμε θα σβήσει κάθε πόνο, κάθε κακοφόρμισμα και κάθε άσχημη ανάμνηση. Γιατί τότε θα είμαστε ο αυθεντικός μας Εαυτός, ικανός στα εύκολα και τα δύσκολα. Ένας κρύσταλλος δεν γεννιέται απο το πουθενά και μέσα σε μια μέρα, αλλά με τα χρόνια και τις συνθήκες, ακόμα και μέσα απο ακραίες θερμοκρασίες. Ας μάθουμε λοιπόν απο αυτή την υπομονή.  Ας αφήσουμε να αναδυθεί η προσωπική μας δύναμη σαν ένας λαμπρός λίθος και ας μάθουμε να εκτιμούμε και τα δύσκολα μας, γιατί αυτά είναι που μας δημιουργούν και μας ενδυναμώνουν. Σε αυτές τις στιγμές αρκεί να καλούμε την δύναμη του εαυτού μας και έπειτα να μην ξεχνάμε και τους λίθους μας...Πάντα θα είναι εκεί να συνδιαλαγούν με την ευφυία μας...Αρκεί να το θέλουμε και εμεις....