Φυλαχτά και Τάλισμαν

Στην συλλογή των λυρικών ποιημάτων του Γκαίτε Westostlichen Diwan(γραφτηκε μεταξύ 1814 και 1819),στο κομμάτι «Το Βιβλίο του Τραγουδιστή» , ο Γερμανος ποιητής επιλέγει ένα κομμάτι σαρδόνυχα για τάλισμαν (μαγικό φυλαχτό) σε συνδυασμό με αχάτη και επιλέγει ανάλογα και τις χρωματικές ζώνες: μαύρο όνυχα για βάση, στην συνέχεια λευκό αχάτη και έπειτα καρνεόλη. Στην επεξήγηση του
για την επιλογή των λίθων αναφέρει:


«Ένα Τάλισμαν απο Καρνεόλη χαρίζει τύχη και υγεία σε αυτόν που πραγματικά το πιστεύει και το ζητά... εάν έχει σαν βάση του τον μαύρο όνυχα τότε να το ασπαστείς με καθαρό και αμόλυντο στόμα. Όλα τα ζοφερά τότε θα εξαφανιστούν και θα προστατεύει εσένα και το περιβάλλον σου».

Φαίνεται ότι απο αρχαιοτάτων χρόνων έχει το ανθρώπινο γένος προσπαθήσει να δημιουργήσει με «μαγικό» τρόπο προστατευτικά φυλαχτά από παντός είδους κινδύνους είτε φυσικούς, είτε ανθρώπινους. Από εκείνα τα χρόνια οι άνθρωποι έχουν μελετήσει πολύ ώστε να φτάσει να υπάρχει κάποιο απτό αποτέλεσμα ως προς το ποιός λίθος ή ορυκτό είναι κατάλληλα και τυχερά για τον εκάστοτε άνθρωπο. Δεν θα πρέπει να μας ξαφνιάζει που αυτή η επιλογή εξαρτιόταν σε πολύ μεγάλο ποσοστό από τον αστρολογικό χάρτη του ατόμου.Σαν αποτέλεσμα η αστρολογία συνδυάστηκε πολύ με τον φόβο που είχαν οι άνθρωποι για την –άγνωστη- μοίρα τους και τους πιθανούς κινδύνους που η καθημερινότητα τους επιφύλασσε. Κατ’επέκταση, για όσους αναζητούσαν την προστασία και την ευημερία ήταν σημαντικό να έχουν το προσωπικό τους φυλαχτό ενδυναμωμένο απο την ευεργετική όψη των πλανητών, κατάλληλα προσαρμοσμένο στην ιδιαίτερη φύση του καθενός. Από την εποχή που άνθιζε ο πολιτισμός της Αρχαίας Αιγύπτου, η «μαγική» επιρροή των πλανητών σε συνδυασμό με την δυναμική και το χρώμα των λίθων θεωρούνταν τόσο σημαντική ώστε υπήρξε ολόκληρη επιστήμη προκειμένου να δημιουργηθούν όσο το δυνατόν πιο ευεργετικά φυλαχτά για πληθώρα αναγκών και ανθρώπων. Ένα παράδειγμα της σπουδαιότητας και της μελέτης των τάλισμαν βρίσκουμε στα γραπτά του Άραβα μελετητή Hunain ibn Ishaq, ο οποίος έγραψε:

« Η Αιματόπετρα είναι η πέτρα του Άρη. Είναι μια κόκκινη πέτρα. Οποιοσδήποτε αγοράζει μια τέτοια πέτρα ημέρα Τρίτη (σ.σ. ημέρα Άρη κατά την αστρολογία) ενώ η Σελήνη είναι σε αντίθεση με τον Άρη στο ζώδιο του Σκορπιού ή Κριού, μπορεί να κατασκευάσει ένα δαχτυλίδι με την πέτρα αυτή και να χαράξει πάνω του μία εικόνα του Άρη. Θα πρέπει η εικόνα να απεικονίζει έναν γυμνό άνθρωπο στου οποίου την δεξιά πλευρά στέκεται η Αφροδίτη με πλεγμένα μαλλιά πίσω της (κότσο)...Μετά θα πρέπει το δαχτυλίδι να δεθεί με ασήμι και χαλκό, καθώς αυτά τα μέταλλα είναι του ΄Αρη. Κανείς δεν θα μπορέσει τότε να εμποδίσει (=ενοχλήσει) τον κάτοχο αυτού του δαχτυλιδιού. Δεν θα μπορέσει να τον βλάψει ούτε ληστής ούτε άγριο ζώο, και οι άνθρωποι θα τον σέβονται και θα τον αγαπούν».

Όσον αφορά τις αστρολογικές πληροφορίες, θεωρούσαν σημαντικά στοιχεία (μέσα σε όλα) τον Ωροσκόπο του ενδιαφερόμενου, τους πλανήτες που βρίσκονται στον Πρώτο Οίκο του αστρολογικού του χάρτη, κάθως και την θέση του Ήλιου και της Σελήνης. Σε περιπτώσεις που δεν υπήρχαν επαρκείς πληροφορίες σε αυτά τα θέματα, χρησιμοποιούσαν ένα εκρεμμές προκειμένου να αποφασιστεί ποιοί λίθοι ήταν οι κατάλληλοι για χρήση.

Στην εποχή του Γκαίτε υπήρχε μια ξεκάθαρη διαφορά ανάμεσα στα φυλαχτά και τα τάλισμαν. Ενώ στα τάλισμαν ήταν απαραίτητη η εγχάραξη ονόματος ή στίχου πάνω στον εκάστοτε κρύσταλλο, στο φυλαχτό κάτι τέτοιο δεν γινόταν παρά έγραφαν μια ευχή και την τοποθετούσαν μέσα σε ένα πουγκί μαζί με το φυλαχτό. Οι στρατιώτες είχαν ρητές οδηγίες ώστε να έχουν ο καθένας το προσωπικό του φυλαχτο στις μάχες.

Τα φυλαχτά εθεωρούντο σημαντικά ως προστασία απο το «κακό το μάτι», για την υπερνίκηση δαιμονικών δυνάμεων και βιαιοτήτων απο εχθρούς, την προστασία του κατόχου τους απο δηλητήρια αλλά και την ασφάλεια του απέναντι σε άγρια ζώα. Τα τάλισμαν, απο την άλλη μεριά, δημιουργούντο με τη πρόθεση της προσέλκυσης αγάπης, τύχης, καλής υγείας, προσωπικής δύναμης και πλούτου. Οι Βαβυλώνιοι (τον καιρό που περιγράφονται γεγονότα στην Παλαιά Διαθήκη) χρησιμοποιούσαν ήδη τα φυλαχτά και καθόλη την διάρκεια της εγκυμοσύνης προκειμένου να προστατευτεί η έγκυος απο αρνητικές επιρροές, αλλά και κατά την διάρκεια του τοκετού και την γέννας ωστε να προστατευτεί και το παιδί. Η πρακτική αυτή διαδόθηκε και η απόκτηση και χρήση των λίθων έγινε πιο σημαντική για τους τότε λαούς, με αποτέλεσμα να αρχίσουν να φορούν κρυστάλλους κατευθείαν στο δέρμα σε μορφή κοσμήματος. Ταυτόχρονα, η χρήση εγχάρακτων συμβόλων, λέξεων και στίχων πάνω στους λίθους έγινε εξίσου σημαντική ως ένα μέσο μεγαλύτερης ενδυνάμωσης των τάλισμαν και των φυλαχτών, με αποτέλεσμα να μετατραπεί σε μυστικιστική τέχνη καθώς θα έπρεπε κάποιος να είναι γνώστης αριθμολογίας, συμβολολογίας, αστρολογίας αλλά και της τέχνης της Καμπάλα (που εθεωρούντο και η πιο σημαντική, όχι μόνο ως προς την πρακτική της πλευρά αλλά και για τα διδάγματα της). Στις Γερμανικές φυλές οι Ρούνοι κατείχαν εξέσχουσα θέση ως προς την χρήση τους στην ενδυνάμωση φυλαχτών και Τάλισμαν, ενώ στην Ινδική κουλτούρα το μάντρα Όμ ήταν-και εξακολουθεί να είναι- η ύψιστη και δυνατότερη έκφανση του Θεϊκού στοιχείου, και για αυτό εχρησιμοποιείτο σε φυλαχτά προστασίας. Ένα τάλισμαν τύχης απο την Φοινίκη έχει χαραγμένα πάνω του τα εξής λόγια:

«Άδωνη άκουσε τα λόγια μου και ευλόγησε την εργασία μου, καθώς είσαι ο άρχων της Γης και των Ουρανών, ο αληθινός κυβερνήτης, ο οποίος θα επιστρέψει με την Εποχή της Ευτυχίας». Ένα Αραμαϊκό φυλαχτό συνοδευόταν απο τα εξής λόγια:
«Ο Κύριος μου δεν θα επιτρέψει καμμία αρρώστια να πέσει πάνω μου».

Υπήρξαν μεγάλη ποικιλλία φυλαχτών και τάλισμαν την εποχή της Αρχαίας Μέσης Ανατολής, όπως μαρτυρούν ταφικά ευρήματα τα οποία επίσης αποδεικνύουν ότι η παράδοση αυτή μεταλαμπαδεύτηκε στον Αιγυπτιακό πολιτισμό, τον Ελληνικό και τον Ρωμαϊκό καθώς και κατά την διάρκεια των μεγάλων μεταναστεύσεων, για να καταλήξει στην Ευρώπη του 17ου και 18ου αιώνα. Εδώ τα τάλισμαν συνδέθηκαν με την ιατρική και πολύ συχνά εθεωρούντο δύο αλληλοσυμπληρούμενες θεραπείες ώστε συχνά η θεραπεία απαρτιζόταν και απο την χρήση πολύτιμων λίθων και κρυστάλλων.

Στην Μεσαιωνική Ευρώπη είναι ενδιαφέρον να δούμε οτι συχνά οι οδηγίες για την κατασκευή των τάλισμαν απαιτούσαν οι πολύτιμοι λίθοι ή οι κρύσταλλοι να τοποθετηθούν σε χρυσό ή ασημένιο σκεύος, να ρίξουν μέσα λευκό ή κόκκινο κρασί μέχρι να καλυφθούν τα ορυκτά και να τα αφήσουν στο φως του φεγγαριού για τρία βράδια. Στην συνέχεια χρειαζόταν ο ενδιαφερόμενος να πιεί το κρυσταλλικά ενδυναμωμένο κρασί, ενώ πια μπορούσε να χρησιμοποιήσει τον λίθο για την κατασκευή του τάλισμαν.

Οι κρύσταλλοι και οι λίθοι υπήρξαν κομμάτι της ανθρώπινης καθημερινότητας και ζωής εδώ και πολλούς αιώνες. Οι άνθρωποι  συνεργάστηκαν μαζί τους και εναπόθεσαν πάνω τους τις ελπίδες και τα θέλω τους για καλύτερη ζωή, τύχη ,προστασία, αγάπη, ευγονία και φώτιση. Θέλησαν να τους αξιοποιήσουν με κάθε τρόπο και μορφή, ενοποιόντας τους με την δική τους υπόσταση και την προσωπική ενέργεια.Ίσως θα έπρεπε να δοκιμάζαμε και εμείς, στο παρόν που ζούμε, να συμβαδίσουμε με την ενέργεια των κρυστάλλων. Τελικά τα οφέλη ίσως είναι περισσότερα-και το κυριώτερο, είναι πολύ διαφορετικά όταν συνδυάζονται με την προσωπική ενέργεια του καθενός απο εμάς...

Σχόλια