Βαδίζοντας με τις δικές μας εσώτερες χορδές

Πόσες φορές άραγε στην ζωή μας έχουμε αντιμετωπίσει δυσκολίες και εμπόδια που φαίνονται να ξεπηδούν απο το πουθενά, σκιάζοντας κάθε ελπίδα μας για ασφάλεια και ευτυχία; Κάθε φορά θα σφίγγουμε τα δόντια, άλλος πιο εύκολα, άλλος με μεγαλύτερη δυσκολία(ανάλογα με τα προσωπικά μας αποθέματα) και θα συνεχίσουμε να προχωράμε (ή τουλάχιστον έτσι θα νομίζουμε)...Μέχρις ότου βρεθεί το επόμενο εμπόδιο και να χρειαστεί πάλι να καταβάλλουμε ψυχική προσπάθεια να το υπερνικήσουμε...Και καθώς θα προχωράει ο χρόνος μας εδώ, οι αντοχές και οι δυνάμεις μας ολοένα και θα μειώνονται, ώσπου το μόνο που θα μας έχει απομείνει
είναι μια στυφή γεύση στο στόμα, γεύση απογοήτευσης και πίκρας για το άδικο της ζωής και των ανθρώπων γύρω μας. Όλα αυτά γιατί συνήθως επιλέγουμε να κωφεύουμε στις βαθιές μας ανάγκες και να καταδικάζουμε όσα τρέφουν την ψυχή μας σαν κάτι το άπιαστο και το αδύνατο, πρόθυμα θυσιάζοντας τα όλα για να «ζήσουμε» μια καθημερινότητα που μας πνίγει κάθε λεπτό που περνάει.Μπλοκάραμε με τα χρόνια (και την αφειδώλευτη βοήθεια του ευρύτερου περιβάλλοντος μας αλλά και των δικών μας συνειδητών ή ασυνείδητα συνειδητών επιλογών)τα εσώτερα μας μονοπάτια, τις δικές μας πηγές πλούτου και αγάπης και ενστερνιστήκαμε την πεποίθηση ότι «η ευτυχία είναι εκεί έξω»...ό,τι και αν σημαίνει το «έξω». Μπορεί να είναι ένας άλλος άνθρωπος, λεφτά, αναγνωρισιμότητα, το in lifestyle, οι άγγελοι, ή οτιδήποτε είναι κάθε φορά της μόδας, κια που υπόσχεται να μας γλυτώσει απο τα βάσανα του να είσαι άνθρωπος. Σιγά σιγά το μυαλό μας έγινε ο δυνάστης μας, και ανήμποροι (ή μάλλον καλύτερα, χωρίς θέληση) να κυβερνήσουμε το πλοίο της ζωής μας το εγκαταλείψαμε στα άυλα χέρια των προσωπικών μας άλυτων οραμάτων χωρίς να φροντίσουμε να έχουμε μια έξοδο κινδύνου στις πολλαπλές μας τρικυμίες. Ακυβέρνητοι ψυχικά, νοητικά και συναισθηματικά περιμένουμε την σωτηρία (αλλά δεν είμαστε και τόσο σίγουροι ότι θα έρθει). Και αν κάποια στιγμή υπάρξει ένας απο μηχανής Θεός, τότε γατζωνόμαστε απο αυτή την «ευκαιρία» και αισιοδοξούμε ότι μια για πάντα σωθήκαμε. Και τότε, γιατί και πάλι στα χέρια του «Θεού» βρίσκουμε τρικυμίες;

Γιατί τα λιμάνια που θεωρούμε απάνεμα, δέρνονται απο αέρηδες και αυτά...Γιατί τελικά δεν είμαστε μόνο εμείς ακυβέρνητοι, αλλά και το εκάστοτε είδωλο που θεωρούμε «θεική σωτηρία»...Πώς ένας άλλος πνιγμένος στα δικά του πάθη θα σώσει εμάς; Πώς θα γίνει να βιώσεις την απόλυτη ευτυχία όταν κάτι τέτοιο δεν υπήρξε ποτέ έξω απο εσένα; Τα λεφτά κάποτε στερεύουν, την ειρήνη μπορεί να την καταστρέψει ο πόλεμος, οι δουλειές μπορεί και να μειωθούν, ο σύντροφος που θεωρούσες σαν το «άλλο μισό» τελικά ψάχνει με αγωνία τρόπο να καλύψει τα κενά της δικής του ψυχής, οι άγγελοι είναι πάντα εδώ αλλά δεν τους ακούμε, η υγεία μας μπορεί να μας προδώσει όταν ήδη εμείς έχουμε προδώσει τον Εαυτό και την ψυχή μας. Δεν υπάρχει άλλη σταθερή συνιστώσα πέρα απο εμάς τους ίδιους. Ο εαυτός και η ψυχή μας είναι τα υπάρχοντα μας, το καλύτερο μας χαρτί στο πόκερ της ζωής. Αλλά ο τρόπος που θα επιλέξουμε να χειριστούμε αυτό το ατού ειναι στο δικό μας χέρι. Χρειάζεται εμπιστοσύνη, υπομονή, εξυπνάδα, πίστη και την σωστή χρονική στιγμή. Χρειάζεται στοχοποίηση και ξεκαθάρισμα της στρατηγικής μας. Είναι απαραίτητο να έρθουμε σε επαφή με αυτά που υπάρχουν βαθιά μέσα μας, να τα κατανοήσουμε και να ξεδιαλύνουμε τα άχρηστα απο τα λειτουργικά προκειμένου να δώσουμε καύσιμο στους μηχανισμούς μας (σωματικούς, συναισθηματικούς, νοητικούς και ψυχικούς) ώστε να λειτουργήσουν σαν μια οντότητα δυνατή, σκεπτόμενη και σε σύνδεση με το Όλον απο το οποίο προερχόμαστε.
Γιατί ακόμα και αν θέλουμε να πείσουμε τον εαυτό μας ότι είμαστε οι καλύτεροι ή οτι μπορούμε να τα καταφερουμε μόνοι μας, όλα τα πεδία γύρω μας αποδεικνύουν πως όλα είναι αλληλένδετα, με ιεραρχία δυνάμεων και πως καμμία καταπάτηση δεν γίνεται χωρίς επιπτώσεις. Όταν αποφασίζουμε να αναπαράγουμε φόβο, πόνο, βία, εμμονές, αρρώστιες και κακοποίηση παντός είδους, τότε θα λάβουμε πίσω τα ανάλογα. Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία, έγραψε ο Κάλβος. Αρετή για να δούμε τα δεσμά που δημιουργήσαμε εμείς για εμάς, ή που δεχτήκαμε τα δεσμά των άλλων γιατί θελήσαμε να τους παραδώσουμε την ευθύνη της ζωής μας. Αρετή για να μπορέσουμε να πιστέψουμε σε εμάς, και να αγαπήσουμε τόσο το φως όσο και το σκοτάδι που κουβαλάμε και να τα ενώσουμε στον σκοπό της ψυχής μας. Και τόλμη για να διευρύνουμε τον εαυτό μας ώστε να χωρέσει το σύνολο των εμπειριών και των ανθρώπων και να δεχτούμε ότι αυτά που επιλέγουμε να ζούμε, να κάνουμε και να σκεφτόμαστε είμαστε εμείς. Οι άνθρωποι και οι καταστάσεις γύρω μας είναι απλά ο καθρέφτης του εαυτού μας, και όσο εμείς αλλάζουμε το πρίσμα μας, τόσο αλλάζει και η αντανάκλαση μας. Όσο εμείς επιλέγουμε την άρνηση και την αντίσταση στην αλλαγή, επιμένοντας στο να αλλάζουν οι άλλοι για να μας χωρέσουν εμάς, τότε θα χάνουμε τον δρόμο προς την ουσία που με τόσο ζήλο κυνηγάμε. Γιατί αλλαγές θα υπάρχουν πάντα και παντού, σε όλα τα επίπεδα της ύπαρξης που συνεχίζει να υπάρχει και χωρίς τις δικές μας αυταπάτες και φόβους. Χωρίς πίστη, σκοπό και συνοδοιπόρο την ψυχή μας, θα χανόμαστε όλο και πιο βαθιά στον λαβύρινθο που φτιάχνουμε με τα δικά μας χέρια.

Εκεί στα σκοτάδια που τυφλά και άσκοπα γυρνάμε φοβισμένοι, ας πατήσουμε γερά τα πόδια μας στην γη, ας σταματήσουμε για λίγα λεπτά την άσκοπη αναζήτηση και ας ψάξουμε απλά για την χαραμάδα του Φωτός που θα μας δείξει την έξοδο στην Αλήθεια. Δεν χρειάζεται να σφίξουμε τα δόντια απο τον πόνο και τις γροθιές απο την οργή για να ζήσουμε με ουσία...αλλά να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για να εκπέμψουμε δυνατά την δική μας Ουσία. Είναι αυτό το κάλεσμα που θα φέρει στο διάβα μας όσα και όσους χρειάζονται προκειμένου να βοηθηθεί ο ευλογημένος σκοπός ολλωνών. Και τότε θα δούμε ότι πάντα η ευτυχία ήταν μέσα μας, και απλά περίμενε την δική μας αποδοχή και το δικό μας κάλεσμα για να εκδηλωθεί.Είναι η στιγμή να ακούσουμε όλοι την μουσική μας...Και εκεί στον δρόμο που έχουμε επιλέξει να περπατήσουμε στην Γη πριν καν γεννηθούμε, είθε ένας λαμπρός κρύσταλλος να φωτίζει και να καθαρίζει το μονοπάτι και τα μάτια μας ώστε να δούμε την ομορφιά της διαδρομής, όσες προκλήσεις και οάσεις και να περιέχει...