Δημιουργώντας νοητική γαλήνη

Μία απο τις μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε στην καθημερινότητα μας είναι η εσωτερική μας γαλήνη, καθώς η πληθώρα και η ένταση των εξωτερικών καταστάσεων και ερεθισμάτων συνήθως μας αποπροσανατολίζουν, θολώνοντας την αντίληψη μας. Σαν αυτοάμυνα στην εξωτερική πίεση δημιουργούνται οι σκέψεις, και πολλές φορές οι ονειροπολήσεις, που κατακλύζουν το μυαλό μας σχεδόν κάθε δευτερόλεπτο, και οι οποίες συνήθως είναι μη δημιουργικές (άρα και μη χρήσιμες). Το αποτέλεσμα είναι να δημιουργείται ακόμα μεγαλύτερη σύγχιση σε όλα μας τα επίπεδα και να οδηγούμαστε σε αντίστοιχα μπερδεμένες συμπεριφορές και αποτελέσματα, που δημιουργούν ακόμα μεγαλύτερες προκλήσεις. Ένας θολωμένος νους
αδυνατεί να επεξεργαστεί με αρτιότητα τα γεγονότα που εξελλίσονται αλλά ούτε και μπορεί να μας τροφοδοτήσει με πληροφορίες για το πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις καταστάσεις που αφορούν την ζωή και το μέλλον μας ώστε να έχουμε επιθυμητά αποτελέσματα τόσο για εμάς αλλά και για τους γύρω μας.

Φαίνεται πως ξεχνάμε ότι ο νους μας είναι δικός μας και ουσιαστικά αντανακλά αυτό που εμείς επιλέγουμε να είμαστε την εκάστοτε στιγμή. Όχι αυτό που πραγματικά είμαστε αλλά αυτό που εμείς επιλέγουμε να είμαστε, συνήθως ασυνείδητα (δηλαδή χωρίς να έχουμε επαφή με την συνείδηση μας και την εσωτερική μας φωνή). Ο νους δεν είναι μια ξεχωριστή οντότητα με δική του υπόσταση αλλά τροφοδοτείται απο την δική μας ενέργεια, και μπορεί να εξελιχθεί σε έναν πολύ δυνατό και ικανό σύμμαχο ή στο πιο αδύνατο κομμάτι μας. Το θετικό είναι πως ο νους, ενώ είναι ον της συνήθειας, ωστόσο εκπαιδεύεται. Αυτό σημαίνει πως μπορούμε, αν πραγματικά το θέλουμε, να αλλάξουμε τον τρόπο (και την συχνότητα) που σκεφτόμαστε με καθημερινή εξάσκηση και συνείδηση του ότι εμείς έχουμε τον έλεγχο του εαυτού μας και των γεγονότων που εμείς δημιουργούμε, άρα εμείς είμαστε αυτοί που μπορούμε να δώσουμε λύσεις και να αντιμετωπίσουμε καταστάσεις με μεγαλύτερη διαύγεια και έμπνευση. Γιατί όταν ο νους ησυχάσει, τότε θα αρχίσουμε να αντιλαμβανόμαστε με μεγαλύτερη καθαρότητα τα πράγματα γύρω και μέσα μας, με τις εσώτερες αισθήσεις μας και την ψυχή μας σαν καθοδηγητή, που συνεχώς μας «μιλάει» αλλά που για να την ακούσουμε θα πρέπει να συμβούν συνήθως πολύ έντονες καταστάσεις.

Είναι σημαντικό να μην πιέζουμε τον εαυτό μας να σταματήσει να σκέφτεται ή να αυτοτιμωρούμαστε και να απογοητευόμαστε εαν δεν τα καταφέρνουμε να αποκτήσουμε έλεγχο πάνω στις σκέψεις μας αμέσως. Το σημαντικότερο στοιχείο είναι η θέληση και η συνειδητή επιλογή ότι θα κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε ώστε να μας ανήκει ο εαυτός μας, και να γίνουν οι σκέψεις μας εργαλείο δημιουργικό. Χρειάζεται με υπομονή να αφουγκραστούμε το γιατί δημιουργήσαμε τα νοητικά πρότυπα που προς το παρόν έχουμε, και αν είναι χρήσιμα και συμβατά με τον τρόπο που θέλουμε εμείς να ζούμε στο εξής. Οι παλιές εγγραφές, που συνήθως έχουν γίνει μέσα σε ένα καθεστώς πόνου, φόβου, λανθασμένης μάθησης και επιβολής σκέψεων απο άλλους, θα δούμε ότι δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν και να συμβαδίσουν με μία πιο διευρυμένη αντίληψη της πραγματικότητας και του εαυτού και άρα είναι καιρός να αποστασιοποιηθούμε απο αυτές. Χρειάζεται προσπάθεια καθημερινή αλλά δεν είμαστε ποτέ μόνοι σε αυτή την Γη και Σύμπαν. Ο εαυτός μας είναι το δυνατότερο εργαλείο μας, και με την βοήθεια των κρυστάλλων μπορούμε να ενισχύσουμε τις προσπάθειες μας για εσωτερική ισορροπία και διαύγεια.

Καθώς εργαζόμαστε στο να αποκτήσουμε νοητική ισορροπία, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε την σπουδαιότητα της συναισθηματικής μας εξισσόπησης. Αν παρατηρήσουμε προσεκτικά τα πρότυπα συμπεριφοράς μας, θα δούμε ότι μία σκέψη δημιουργεί συναίσθημα, και το αντίστροφο, και αυτό συνήθως μας δίνει μια αίσθηση ασφάλειας («αυτό το ξέρω, το έχω ξανανιώσει/ξανασκεφτεί, άρα πρέπει να φερθώ έτσι»). Αυτός ο φαύλος κύκλος οδηγεί σε προβλέψιμες αντιδράσεις που εύκολα μπορούν να γίνουν τα αδύναμα σημεία μας καθώς αλληλεπιδρούμε με τον κόσμο γύρω μας. Το να σπάσουμε αυτές τις συνήθειες μας δίνει την δυνατότητα να λειτουργούμε αυθόρμητα και με βάση την εσωτερική μας αλήθεια, νιώθοντας έτσι μεγαλύτερη γαλήνη αλλά και αντιμετωπίζοντας τα γεγονότα με μια αίσθηση παιδικής περιέργειας για το πού θα καταλήξουν παρά με αγωνία για το αν συμπεριφερθήκαμε «σωστά».

Για να ξεκαθαρίσουμε και να αφουγκραστούμε την επιθυμία της καρδιάς μας, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και να εργαστούμε με την ενέργεια της πράσινης τουρμαλίνης (βερδελίτης). Μπορούμε να διαλογιζόμαστε με τον κρύσταλλο ή να τον χρησιμοποιήσουμε σε θεραπευτική διάταξη. Ξαπλώνουμε και τοποθετούμε μια πράσινη τουρμαλίνη στο κέντρο του στήθους μας ενώ γύρω απο το ορυκτό βάζουμε 4-6 μικρούς μονοκρύσταλλους χαλαζίες με τις μύτες στραμμένες προς τα έξω. Εαν τοποθετήσουμε κάτω απο την τουρμαλίνη ένα διαμάντι Χέρκιμερ τότε γεφυρώνουμε την ροή ανάμεσα στο τσάκρα της καρδιάς και του ηλιακού πλέγματος, δημιουργώντας την δύναμη να πετύχουμε τους στόχους μας. Εαν θέλουμε, μπορούμε να βάλουμε ένα κομμάτι πράσινης τουρμαλίνης σε λάδι βάσης (πχ, αμυγδαλέλαιο) και να κάνουμε μαλάξεις στο σώμα μας.

Για την νοητική ηρεμία είναι πολύ χρήσιμος ο βηρύλλος, που μπορεί να δράσει ηρεμιστικά πάνω στο νοητικό σώμα και να μας βοηθήσει να μειώσουμε τον υπεραναλυτικό νου. Καθώς εργαζόμαστε με τον βηρύλλο, θα παρατηρήσουμε ότι μειώνονται και οι σωματικές εντάσεις που δημιουργούνται απο την υπερλειτουργία του νου (ιδιαίτερα στους μύες του προσώπου-που τα συναισθήματα και οι σκέψεις καθρεφτίζονται πιο έντονα- αλλά και στο υπόλοιπο σώμα). Το βάμμα βηρύλλου θα λειτουργήσει πιο δυναμικά στο νοητικό μας σώμα απο ότι ο διαλογισμός με το ορυκτό.

Μία άλλη διάταξη που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε προκειμένου να ομαλοποιήσουμε την ροή της ενέργειας ανάμεσα στο νοητικό και φυσικό σώμα, είανι η εξής: Διαλέγουμε κρυστάλλους λευκού καλσίτη ή αραγωνίτη, αρκετούς ώστε να περικυκλώσουμε με αυτούς το σώμα μας καθώς θα είμαστε ξαπλωμένοι στο πάτωμα (συνήθως 12 με 16 κομμάτια είναι αρκετά). Τοποθετούμε έπειτα 2 κρυστάλλους καπνία χαλαζία κάτω απο κάθε πέλμα (αν έχουν μύτες, να τις στρέψουμε προς τα έξω, όχι προς το σώμα), 2 δίπλα σε κάθε ώμο (πάλι με μύτες προς τα έξω) και έναν πάνω απο το κεφάλι, επίσης με μύτη προς τα έξω. Καθόμαστε σε αυτή την διάταξη για 10 λεπτά-όχι περισσότερο, και επαναλαμβάνουμε για 5 μέρες. Σκοπός αυτής της διάταξης είναι να ενσωματώσουμε την νοητική ενέργεια στο σωματικό επίπεδο προκειμένου να ξεκαθαριστούν οι στόχοι μας και να απομακρύνουμε τις μη παραγωγικές μας συνήθειες ενώ ταυτόχρονα θα έχουμε έμπνευση και αίσθηση προσωπικής ελευθερίας.

 Αν θέλουμε να εργαστούμε μόνο με ένα ορυκτό προκειμένου να ξεκαθαρίσουμε τα νοητικά μας πρότυπα, τότε ο  αζουρίτης είναι εξαιρετικός για την στιγμή που θα αισθανθούμε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τα νοητικά μας πρότυπα με αποστασιοποίηση και αντικειμενικότητα, προκειμένου να δημιουργήσουμε μια διευρυμένη προοπτική για τον εαυτό μας. Θα καθαρίσει τον νου προκειμένου να σπείρουμε καινούρια νοητικά πρότυπα αντάξια του μεγαλείου της ψυχής μας, για αυτό και χρειάζεται να είμαστε σίγουροι ότι πλέον πρέπει να αφήσουμε πίσω όσα δεν μας εξυπηρετούν. Μόνο τότε θα μπορέσουμε να ευεργετηθούμε απο την δύναμη του αζουρίτη.

Σε κάθε περίοδο αλλαγής, πρέπει να θυμόμαστε ότι χρειάζεται να συμπαραστεκόμαστε στον εαυτό μας και πως δεν υπάρχει τίποτα σταθερό σε αυτόν τον κόσμο παρά μόνο η αλλαγή. Είναι αναπόφευκτο κομμάτι όχι μόνο της δικής μας ύπαρξης αλλά και ολόκληρου του Σύμπαντος και συνήθως η αλλαγή εξυπηρετεί έναν υψηλότερο σκοπό που με τα φυσικά μας μάτια και τις γήινες αισθήσεις μας δεν μπορούμε να κατανοήσουμε. Καθώς επιλέγουμε να βαδίσουμε στις δικές μας επιλογές που έχει υπογράψει η ψυχή μας πριν ακόμα γεννηθούμε σωματικά, οι αλλαγές δεν θα είναι πηγή φόβου αλλά εξέλιξης και εσωτερικής ανακάλυψης-και μία ένωση με τον κόσμο γύρω μας, όσα και όσους είναι να έρθουν στο μονοπάτι μας και εμείς να βαδίσουμε στο δικό τους. Όταν ο νους υποκλιθεί στην ανώτερη αλήθεια, δεν θα μπορεί να κάνει τίποτα λιγότερο απο το να υπηρετήσει υψηλότερα ιδανικά και πραγματικότητες ανώτερες απο τον ίδιο. Εκείνη την στιγμή της παράδοσης και της υποταγής στην Ψυχή είναι που θα αντιληφθούμε ότι κάθε αλληλεπίδραση με τον εαυτό μας είναι και μια επαφή με το Αιώνιο, με το Άφθαρτο, με αυτό που δίνει πνοή στα πάντα...Και πως η «θυσία» του νου στον βωμό του Πνεύματος, θα ενεργοποιήσει τους ανέμους που θα μας σπρώξουν πέρα απο την όχθη της σιγουριάς, που όμως μας έχει καθηλώσει στην αδράνεια. Δεν μας πρέπει η καθήλωση....αυτό ας το καταλάβουμε.