Γιατί φοβόμαστε να είμαστε δημιουργικοί;

   

  Ο κάθε άνθρωπος είναι δημιουργικός με τον δικό του, ξεχωριστό τρόπο. Έχει μέσα του δυνατότητες μοναδικές, που δεν μπορούν να συγκριθούν με κανενός άλλου γιατί μέσα του ενυπάρχουν χαρακτηριστικά και ποιότητες που έχουν μεταφερθεί από γενιά σε γενιά και που στο παρόν έρχονται να ξυπνήσουν και να ενεργοποιηθούν. Στο κάθε άτομο στο τώρα βρίσκονται ταλέντα που σφυριλατήθηκαν μέσα στο πέρασμα του χρόνου παίρνοντας το σχήμα που μπορεί να χωρέσει η ψυχή του...Αυτά τα χαρακτηριστικά μένουν εντός του, περιμένοντας τα κατάλληλα ερεθίσματα προκειμένου να βγουν στην επιφάνεια και να διοχετευθούν, μέσου του ατόμου, στον κόσμο και τη γήινη πραγματικότητα. Είναι τα εφόδια του για να κατανοήσει τον εαυτό του και να συνεισφέρει με την παρουσία του στη συνέχιση της ανθρωπότητας, στην ενδυνάμωση της ύπαρξης σαν όλον. 

   Αν και ο καθένας μπορεί να κατανοεί τη μοναδικότητα του και να κατανοεί πόσο σημαντική είναι, έρχονται στιγμές που χρειάζεται να εκφραστούν οι εσωτερικές δυνατότητες προς τα έξω, να διοχετευθούν όλες οι δημιουργικές δυνάμεις προς ένα έργο, μία νέα αρχή, ένα βιβλίο, ένα σεμινάριο, κάτι πρωτοποριακό και πρωτότυπο που δεν θα έχει ξανακουστεί ή υποστηριχθεί μέχρι εκείνη τη στιγμή. Σε αυτό ακριβώς το σημείο όπου είναι έτοιμη μία ιδέα να βγει στον κόσμο και να υλοποιηθεί, μπορεί κάποιος να νιώσει φόβο για αυτό που πάει να κάνει. Φόβο ότι δεν θα βρει ανταπόκριση από άλλους, ότι θα γελοιοποιηθεί, ότι αυτό που κάνει δεν είναι αρκετά καλό ή ότι άλλοι έχουν πολύ καλύτερες ιδέες από τις δικές του-άρα γιατί να προσπαθήσει; Γιατί να κάνει κάτι που του δίνει τόσο άγχος, τόση εσωτερική σύγκρουση και ίσως οδηγήσει σε κάτι που να δημιουργήσει πληγές εν τέλει;

   Αυτό θυμίζει το άγχος που έχει κάθε γονιός για την πρώτη φορά που το παιδί του θα πάει στο σχολείο...όταν αφήνει από το χέρι το μικρό του παιδάκι που μεγάλωνε με ασφάλεια και αγάπη μέσα στο σπίτι και το κοντικό οικογενειακό περιβάλλον, έχει το άγχος αν αυτός ο νέος κόσμος που αντικρύζει το παιδί θα του ανοίξει την αγκαλιά του. Θα το αποδεχτούν τα άλλα παιδάκια; θα συνεργαστεί καλά με την υπόλοιπη τάξη, θα τα πάει καλά στα μαθήματα; Μήπως γελάσουν με τις ιδέες του ή την προσωπικότητα του; Είναι τόσα τα ερωτηματικά που γεμίζουν το μυαλό του γονέα, που θα ήθελε να έχει κοντά του το παιδί και να το προστατεύει συνέχεια, να μην πάθει κανένα κακό. Αυτό είναι πρακτικά αδύνατο, για αυτό και ο γονιός έρχεται να αποδεχτεί τη νέα πραγματικότητα, στην οποία το παιδί έρχεται σε επαφή με το μυστηριώδες άγνωστο και καλείται να τα βγάλει πέρα, έχοντας μαζί του τα εφόδια με τα οποία το έχουν υποστηρίξει οι γονείς του. 

   Κάπως έτσι είναι και μία νέα ιδέα...είναι σαν ένα παιδί που έχουμε συλλάβει εντός μας από καιρό, και που έπειτα από πολλή προσπάθεια είναι έτοιμη να "γεννηθεί" στον κόσμο και να έρθει σε επαφή μαζί του, ενώ αυτός θα εκφράσει την άποψη του για αυτό το νέο γέννημα. Κάθε τι που του δίνουμε πνοή θέλουμε πάντα να είναι υπέροχο, το καλύτερο, αυτό που θα αποσπάσει τις καλύτερες απόψεις, τον θαυμασμό και την αγάπη. Και είναι λογικό να θέλουμε να όλα αυτά γιατί είναι δική μας προσπάθεια, είναι μέρος του εαυτού μας, της ψυχής μας, της ίδιας μας της ύπαρξης. Ό,τι δημιουργούμε, είμαστε εμείς οι ίδιοι...και θέλουμε-χρειαζόμαστε- την αποδοχή και την θετική ανατροφοδότηση από τους άλλους για να συνεχίσουμε να δημιουργούμε. 

   Όμως, στο σχολείο το παιδί μας δεν θα γίνει αποδεκτό από όλους...όπως και το ίδιο δεν θα αποδεχθεί τους πάντες γύρω του. Κάποιοι θα το εντάξουν στην παρέα τους, άλλοι όχι. Είναι η φυσική

τάξη-ή αταξία- να μην μπορούν όλοι να συνυπάρξουν με όλους, όχι γιατί υπάρχουν ψυχολογικά και νοητικά καπρίτσια, αλλά γιατί ο καθένας είναι σαν ένα κομμάτι του παζλ που μπορεί να ταιριάξει με  κάποια συγκεκριμένα και όχι με όλα. Αυτή η κατανόηση είναι που φέρνει και την εσωτερική ηρεμία και αποδοχή τελικά με την οποία καλούμαστε να κινηθούμε στη ζωή και να πορευθούμε.

   Έτσι χρειάζεται να γίνει και με την κάθε μας ιδέα...να την αφήσουμε από το χερι που την κρατάμε σφιχτά και να την σπρώξουμε προς τον κόσμο. Σίγουρα δεν θα την αποδεχτούν όλοι, σίγουρα κάποιοι δεν θα της δώσουν σημασία, άλλοι θα την θεωρήσουν τρελή ή και ίσως έξω από τα δεδομένα της εκάστοτε χρονικής συγκυρίας και κοινωνικής κατάστασης. Το θέμα όμως δεν είναι ποιοί δεν θα την κατανοήσουν, αλλά ποιοί θα την δουν σαν κάτι που θα δημιουργεί θετικό αντίκτυπο και αλλαγές στη ζωή τους. Ποιοί θα πάρουν αυτή την ιδέα και θα δημιουργήσουν μέσω αυτής νέα ζωή, νέες εμπειρίες, νέες αλήθειες και υπερβάσεις- ποιοί θα χαράξουν νέα βήματα χάρη σε αυτό που εμείς προσφέραμε μέσα από ένα νέο όραμα, μία νέα κατεύθυνση. Μπορεί αυτοί να είναι λίγοι, ωστόσο για αυτούς το δημιούργημα μας έχει ουσία, τους ωθεί να υπάρξουν πιο αυθεντικά, πιο χαρούμενα, πιο ουσιαστικά. Η ουσία είναι οι αλλαγές που θα δημιουργηθούν και όχι να μετρήσουμε τους βράχους που μπορεί να προσκρούσει το κύμα μας...παντού θα υπάρξουν και τέτοιοι άλλωστε!

  Δημιουργήστε με αυτοπεποίθηση, τρέλα, αυθεντικότητα, μοναδικότητα, με αγάπη! Έχετε κοντά σας άτομα που θα σας στηρίξουν, μα πάνω απ'όλα τον ίδιο σας τον εαυτό. Χρησιμοποιήστε όλα σας τα εφόδια και όσα ακόμα μπορείτε να βρείτε. Τοποθετείστε σε μία γωνία του γραφείου σας τους εξής κρυστάλλους, που θα σας βοηθήσουν να εκφράσετε τα ταλέντα σας, αλλά και που θα σας δώσουν ώθηση να τα δημοσιοποιήσετε προς τα έξω:

*Ο Μπλε Χαλκηδόνιος αυξάνει τη δημιουργικότητα και συνεισφέρει στην ευγλωττία και την έκφραση γενικά.

Χιαστόλιθος

*Ο Χιαστόλιθος μας βοηθά να ξεπεράσουμε συμπεριφορές όπου ντρεπόμαστε ή αναβάλλουμε συνεχώς να κάνουμε πράγματα. Ηρεμεί πολύ το άγχος και τη νευρικότητα. 

*Ο Κιτρίνης μπορεί να μεταδώσει χαρά, αισιοδοξία, θετικότητα. Είναι από τους λίθους που συνεισφέρει στο να είμαστε πιο εξωστρεφείς και να εκφράζουμε με θάρρος τις ποιότητες μας. 

Διοπτάσιος

 

 

*Ο Διοπτάσιος είναι ίσως από τους καλύτερους κρυστάλλους για να καλλιεργήσουμε τη Ζοϊσίτη για απρόσκοπτη εργασία προς τον στόχο σας. 

δημιουργικότητα μας, να γεμίσουμε ιδέες αλλά και να τις κάνουμε πράξη-συνδυάστε τον με

*Η Καρνεόλη συνεισφέρει όχι μόνο στο να δημιουργήσουμε, αλλά και στο να βρούμε την εσωτερική αντοχή να φέρουμε εις πέρας το έργο μας και να ξεπερνούμε τυχόν δυσκολίες. Βοηθά στο να είμαστε πρακτικοί και ουσιαστικοί, χωρίς να ξεχνάμε τον στόχο μας.