Ίσως είναι ιδιότυπο το να ισχυριστεί κανείς πως οι κρύσταλλοι αποτελούν προέκταση κομματιών του εαυτού, ακόμα και την ίδια τους την αντανάκλαση. Μπορεί να είναι ευκολότερο να ειπωθεί πως, για παράδειγμα, η επιλογή κρυστάλλων ίσως γίνεται με βάση πράγματα που θα θέλαμε να έχουμε στη ζωή μας, ποιότητες/καταστάσεις και πρόσωπα που θα θέλαμε να έλξουμε καθώς πιστεύουμε ότι με αυτά θα έχουμε μεγαλύτερη ευτυχία, επιτυχία, και εν τέλει ολοκλήρωση.
Από μία άποψη, αυτό είναι σωστό. Αναζητούμε ενέργειες που θα συμπληρώσουν τη δική μας ώστε να επιτευχθεί κάτι καλύτερο ή να βελτιωθούν οι ήδη υπάρχουσες ποιότητες μας. Μπορεί να νιώθουμε πως οι κρύσταλλοι, τα φυτά, τα αιθέρια έλαια, ο διαλογισμός και άλλες τεχνικές μπορούν να συνεισφέρουν ως προς αυτή την κατεύθυνση, με αποτέλεσμα να επιλέγουμε το τί είναι κατάλληλο για εμάς την εκάστοτε στιγμή ή και να συνδυάζουμε τεχνικές που μας έλκουν περισσότερο.
Ωστόσο, και γυρνώντας πάλι συγκεκριμένα στους κρυστάλλους, το νόμισμα έχει 2 όψεις. Δεν είναι μόνο το ότι κάτι στον εξωτερικό κόσμο μπορεί να έρθει να συμπληρώσει τις ποιότητες μας, αλλά και το ότι κάτι στον εξωτερικό κόσμο λειτουργεί και σαν προέκταση του εαυτού. Η μουσική, τα χρώματα, τα βιβλία που διαλέγουμε, τα χόμπυ, οι λέξεις που αρθρώνουμε, τα σκίτσα που ζωγραφίζουμε, όλα είναι μία κατάσταση έκφρασης του εαυτού, σαν να "απλώνονται" οι βασικές του ποιότητες έξω από τον δικό μας μικρόκοσμο και να αγγίζουν τους άλλους. Το λουλούδι που θα μας τραβήξει την προσοχή- σε αντίθεση με ένα άλλο- ο ήρωας με τον οποίο θα ταυτιστούμε σε μία ταινία, ο κρύσταλλος που θα επιλέξουμε ανάμεσα σε εκατοντάδες- όλα μπορούν να λειτουργήσουν σαν ένα μικρό καθρέφτισμα των πολλών ποιοτήτων μας.
Οι κρύσταλλοι είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα, γιατί μπορούμε να τους έχουμε και σαν θεραπευτικά εργαλεία, σαν βοηθούς στον διαλογισμό, σαν ενεργειακές παρουσίες στη ζωή μας που έρχονται να συνεισφέρουν σε πολλά ξεκαθαρίσματα, σε πλείστες άλλες αντιλήψεις και επιβεβαιώσεις. Μπορούν να μας υποδείξουν (ο καθένας με τον τρόπο του) το τί χρειάζεται να
Ακόμα και κατά τη διάρκεια της θεραπείας, οι κρύσταλλοι είναι μία προέκταση του ίδιου του θεραπευτή. Αυτός τους επιλέγει και τους τοποθετεί, αυτός αρχικά συνεργάζεται μαζί τους ώστε να υπάρξει η θεραπευτική βάση πάνω στην οποία θα δομηθεί η συνεδρία. Ο θεραπευτής έχει αφουγκραστεί τον θεραπευόμενο, έχει νιώσει ακόμα και αυτά που δεν έχουν ειπωθεί, έχει συμπληρώσει τα κενά που έμειναν μετέωρα μέσα στην κουβέντα- είτε από φόβο, είτε από ντροπή, είτε από ενοχές που ίσως βιώνει ο θεραπευόμενος. Προεκτείνει αυτή του την κατανόηση στους κρυστάλλους που θα επιλέξει, και έτσι συνεισφέρει, εν τέλει, στο επιτευχθεί ο στόχος που έχει θέσει ο θεραπευόμενος.
Έτσι λοιπόν, την επόμενη φορά που θα επιλέξουμε έναν κρύσταλλο, ας μην τον δούμε μόνο σαν έναν καθρέφτη του τί χρειαζόμαστε εκείνη την στιγμή. Ας κάνουμε ένα βήμα πίσω στο σκεπτικό μας και ας δούμε και το τί μπορεί να καθρεφτίζει για αυτό που είμαστε, να δούμε το ορυκτό σαν έναν καθρέφτη του ήδη υπάρχοντος εσωτερικού μας κόσμου αντί σαν ένα εργαλείο που θα βοηθήσει να φέρουμε κοντά μας κάτι που (πιστεύουμε ότι) μας λείπει. Με αυτόν τον τρόπο οι κρύσταλλοι μπορούν να γίνουν βοηθοί στην προσωπική μας ανάπτυξη κυριώτερα, αντί να είναι μόνο εργαλεία "έλξης" καταστάσεων και άλλων ενεργειών.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου