Μπορεί η επαφή μας με τους κρυστάλλους να γίνει...υπερβολική;

   Κάποιος που ξεκινά το ταξίδι του στον κόσμο των κρυστάλλων μπορεί αρχικά να έχει την τάση να θέλει να περιστοιχίζεται όσο το δυνατόν περισσότερο από αυτούς, αλλά και να αφιερώνει μεγάλο διάστημα του χρόνου του στο να ασχοληθεί και να συνδεθεί με τα ορυκτά του είτε μέσω διαλογισμών, είτε με προσωπική πρακτική και διάβασμα. Είναι μία διαδικασία
την οποία ο καθένας κάνει, ειδικά όταν ενδιαφέρεται να κατανοήσει κάτι και να πάρει όσο το δυνατόν περισσότερα στοιχεία από αυτό (ό,τι και αν είναι αυτό που του αρέσει) και να τα ενσωματώσει στην καθημερινότητα του. Ιδιαίτερα όταν κανείς ασχολείται με το πνευματικό του κομμάτι, είναι σύνηθες να θέλει να μάθει όσα περισσότερα μπορεί ώστε να εξελιχθεί στο μέγιστο των ικανοτήτων του. 

  Η επαφή με τους κρυστάλλους μπορεί να συνεισφέρει στο να γνωρίσει κάποιος περισσότερο τον εαυτό του και τις δυνατότητες του, ωστόσο κάποιες φορές μπορεί να γίνει υπερβολική, εώς και να πάρει την μορφή κάποιου είδους "δεισιδαιμονίας", π.χ. πως αν δεν έχει κάποιος κοντά του Μαύρο Τουρμαλίνη μπορεί να δεχτεί κακόβουλες επιθέσεις. Στην περίπτωση της υπερβολής το άτομο πλέον αντιμετωπίζει τους κρυστάλλους σαν την πηγή της μεγαλύτερης ενέργειας (σαν ένα ανίκητο γούρι) ενώ πιστεύει πως χωρίς αυτούς δεν μπορεί να προχωρήσει η ζωή του σε κανέναν τομέα. Μπορεί να νιώθει ανασφάλεια να πάει κάπου χωρίς να έχει κοντά του μερικούς λίθους, τους καθαρίζει ανελλειπώς γιατί φοβάται ότι μαζεύουν αμέσως αρνητικές δονήσεις ενώ νιώθει πως αν δεν διαλογιστεί σχεδόν καθημερινά μαζί τους, τότε δεν θα προχωρήσει γρήγορα στην πνευματική του εξέλιξη. Κάθε πρόβλημα, όποιας φύσεως και αν είναι αυτό, μπορεί να λυθεί (άμεσα) με ανάλογους κρυστάλλους για αυτό και το άτομο φροντίζει να έχει όσο το δυνατόν περισσότερους, ώστε να καλύψει τις όποιες καταστάσεις μπορεί να έχει να αντιμετωπίσει. 

   Το να έχει κανείς αρκετούς λίθους, και να θέλει να έχει ακόμα περισσότερους, σίγουρα δεν είναι καθόλου κακό. Οι ίδιοι οι κρύσταλλοι είναι τόσο όμορφοι, τόσο ξεχωριστοί που όσοι ασχολούνται μαζί τους θέλουν να αυξάνουν τη συλλογή τους συνέχεια- και βέβαια οι θεραπευτές επιβάλλεται να έχουν μία μεγάλη γκάμα θεραπευτικών ορυκτών ώστε να μπορούν να έχουν καλύτερα αποτελέσματα σε κάθε συνεδρία. Οι πολλοί κρύσταλλοι δεν είναι κάτι κακό- το θέμα είναι οι σκέψεις και η αντιμετώπιση που έχουμε απέναντι τους, και εν συνεχεί απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό. Το να θεωρούμε πως είμαστε "ανίσχυροι" χωρίς τους κρυστάλλους μας είναι μειωτικό για τον ίδιο μας τον εαυτό καθώς έχουμε απίστευτη δύναμη (ψυχικά, ψυχολογικά, νοητικά και ενεργειακά) ώστε να καταφέρουμε αυτά που θέλουμε αλλά και να ανταπεξέλθουμε στις όποιες δυσκολίες με σθένος- ακόμα και όταν νομίζουμε πως αυτό έχει στερέψει, θα εκπλαγούμε με το πόσο λάθος μπορεί να κάνουμε! Μετατοπίζουμε το κέντρο βάρους στους κρυστάλλους και τους δίνουμε μία, σχεδόν μαγική, ικανότητα να πραγματοποιούν τα πάντα κάθε στιγμή, και πως αν δεν το κάνουν αυτό τότε ή δεν τους έχουμε καθαρίσει/εξαγνίσει σωστά ή εμείς δεν έχουμε συνδεθεί αρκετά μαζί τους.

   Η εκπαιδεύτρια μου, Κατρίνα Ράφαελ, είχε πει κάποια στιγμή πως ο δυνατότερος κρύσταλλος είναι η ίδια μας η ψυχή, και πως τα ορυκτά είναι κοντά μας για να μας βοηθήσουν (και αυτά) να γίνουμε

ένα με τον ψυχικό μας κρύσταλλο. Το ίδιο μας το σώμα έχει απίστευτους μηχανισμούς προστασίας και θεραπείας, ενώ ο νους και το συναίσθημα έχουν τη δυνατότητα να δημιουργήσουν ολόκληρους κόσμους. Το να δίνουμε υπερβολικά την προσοχή μας στους κρυστάλλους για να κάνουμε το οτιδήποτε σημαίνει πως μπορεί να μην ακούμε αυτό που πραγματικά μας συμβουλεύει η ψυχή μας- περιμένουμε, δηλαδή, τη λύση να έρθει από κάπου έξω (από κάτι πιο δυνατό, όπως το θεωρούμε) και όχι από εμάς τους ίδιους.

   Παράλληλα, σε ενεργειακό επίπεδο, δεν αφήνουμε τη δόνηση μας να "ξεκουραστεί", να λειτουργεί και λίγο από μόνη της χωρίς την βοήθεια των κρυστάλλων. Είναι σαν τον οργανισμό που έχει συνηθίσει τον πρωϊνό καφέ προκειμένου να μπορέσει να λειτουργήσει πιο δυναμικά- χωρίς αυτόν το άτομο μπορεί να νιώθει αδυναμία, κόπωση και εξάντληση. Έτσι και με τους κρυστάλλους, η ενέργεια μας χρειάζεται να βρίσκει και τη δική της δύναμη και να μην αρχίσει να "βασίζεται" στην παρουσία των ορυκτών ώστε να λειτουργήσει αρμονικά.

*Τι μπορούμε να κάνουμε, λοιπόν, για να έχουμε μία αρμονική επαφή με τους κρυστάλλους μας, χωρίς υπερβολές;

• Να μην έχουμε την πεποίθηση πως οι κρύσταλλοι μπορούν να κάνουν τα πάντα εφικτά ή ότι είναι πο δυνατοί από εμάς. Είναι ο συνδυασμός της δικής μας δόνησης με αυτής των κρυστάλλων που μπορεί να επιφέρει αλλαγές, και αυτές χρειάζονται τον χρόνο τους και τις κατάλληλες συνθήκες ώστε να πραγματοποιηθούν. 
• Να μην βλέπουμε τους λίθους σαν ένα μαγικό γούρι που χρειάζεται πάντα να έχουμε πάνω μας, όπου και αν πάμε ή ό,τι και αν κάνουμε. Μαθαίνουμε να βασιζόμαστε πρώτα στις δικές μας δυνατότητες και να τις εκλεπτύνουμε και εξελίσουμε μέσα από προσωπική ανακάλυψη και τη συνεισφορά των ορυκτών. 
• Είναι καλό να "ξεκουράζουμε" την ενέργεια μας και να μην φοράμε συνέχεια κοσμήματα με κρυστάλλους ή να τους τοποθετούμε συνέχεια στα τσάκρα. Οι συνεδρίες κρυσταλλοθεραπείας γίνονται μία φορά την εβδομάδα (ή μία φορά στις 10 μέρες), οπότε δεν χρειάζεται καθημερινά να τοποθετούμε κρυστάλλους πάνω μας. 
• Η προσωπική μας εξέλιξη έρχεται μέσα από την κατανόηση του ίδιου μας του εαυτού- κάτι στο οποίο συνεισφέρουν οι κρύσταλλοι αλλά δεν το προκαλούν από μόνοι τους. Ο καθημερινός διαλογισμός με τους κρυστάλλους δεν σημαίνει ότι θα εξελιχθούμε γρηγορότερα πνευματικά, μπορούμε όμως να μάθουμε κάποια περισσότερα πράγματα για εμάς. Ωστόσο, το αν θα τα εφαρμόσουμε/αλλάξουμε βρίσκεται στο δικό μας χέρι και στη δική μας εσωτερική δύναμη. Για αυτόν τον λόγο είναι προτιμότερο να διαλογιζόμαστε όταν νιώθουμε πως είμαστε και εσωτερικά έτοιμοι να αφουγκραστούμε τα μηνύματα που θα λάβουμε, ή όταν νιώθουμε περισσότερο πως έχουμε ανάγκη να το κάνουμε. 
• Το να απέχουμε για λίγο διάστημα από την ενέργεια των κρυστάλλων μπορεί να βοηθήσει στο να "απορροφήσουμε" και να κατανοήσουμε καλύτερα τα μηνύματα που λάβαμε μέσω της θεραπείας ή του διαλογισμού. Δίνουμε χρόνο στον εαυτό μας να αντιληφθεί εις βάθος αυτά που βίωσε, χωρίς να τον φορτώνουμε καθημερινά με νέα μηνύματα και εσωτερικές αποκαλύψεις.